"Ωδή"

Η οθόνη βουλιάζει
σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται μεμιάς.
Πού πας παλικάρι
ωραίο σαν μύθος
και ολόισια στο θάνατο κολυμπάς.

Και όλες οι αντένες
μιάς γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν
και συ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ'ουρανού.

Ποιός αλήθεια είμαι 'γώ και πού πάω
με χίλιες δυό εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.

Πού πας παλικάρι
πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη
καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό.



Στο "Περιβόλι" ο Σαββόπουλος κατάφερνε να
αρθρώνει ορισμένες καταλυτικές κορώνες,
"και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ"