Κωσταντίνος Μαλέας
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
και εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πως μ'έπεισε το ξύπνημα μιάς νιότης,
πως εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ'είχε πέτρα κάνει ο πόνος .
Κώστας Καρυωτάκης
1896-1928
